De Baltische Staten

Na de weken in Scandinavië proberen we het mooie weer te gaan zoeken. Volgens de internet weerdeskundigen bevindt zich dat momenteel in bijna geheel Midden en Zuid Europa. Aangezien de temperaturen in Polen en de Baltische Staten ten Noorden daarvan, goed lijken, boeken we bij aankomst in Helsinki een ticket voor de overtocht naar Tallinn.

Woensdag 15 augustus staan we wederom vroeg op, zodat we tijdig ons kunnen inchecken bij de Tallink Stiljaline. Ditmaal vooraf gewapend met ons ticket rijden we rechtstreeks naar de poort waar we doorheen moeten. Helaas, de doorrijdhoogte is maar 3,60 meter en we kunnen er dus niet onderdoor. Gelukkig loopt er een zeer behulpzame én bekwame medewerkster buiten rond, die ons aanwijzingen geeft om via de Cargo poort toch op de boot te komen. Natuurlijk moeten we dan via extra controleposten en kost dit meer tijd, maar goed de boot gaat toch pas over 1,5 uur.

Zodra de camper benedendeks geparkeerd staat tussen alle andere vrachtvoertuigen en autobussen, gaan we op de dekken erboven poolshoogte nemen. Zodra we de 4e trap hebben beklommen, straalt er een overdadige luxe op ons af. Er bevinden zich tientallen pubs, restaurantjes, parfumerie en zelfs een heuse supermarkt. Op diverse dekken kunnen we plaatsnemen, zowel buiten als binnen en er zijn zelfs - indien gewenst - hutten beschikbaar. Voor onze overtocht van zo'n 2 uur is dat gelukkig niet nodig, maar we zien ook vanuit een babylance een ernstig ziek baby'tje en divers medisch personeel en ouders naar de hutten gaan. We vinden een heerlijk plekje uit de wind en in de zon en met onze boeken en puzzelboekjes komen we zo de tocht relaxt door. Om ons heen merken we 'zoals wij dat noemen: voormalig Oostblokgedrag', al om 9.30 uur 's morgens zitten de meeste passagiers om ons heen aan hun flesjes bier..........

Rond 13 uur rijden we Tallinn in en we hebben vooraf een camperplaats gezocht niet ver van het centrum, zodat we de stad kunnen gaan bekijken. Het blijkt 'De Pirita Harbour Camping' te zijn, het terrein van de Olympische Spelen van 1980 van Moskou. Kennelijk heeft zich in wat nu het huidige Estland is, de strijd ter water zich afgespeeld. Er is een complete haven met zittribunes, vlaggenmasten en een groot bouwwerk voor de Olympische vlam. Inmiddels 32 jaar nadien, is het voornamelijk vergane glorie, maar kunnen we in de haven wel met onze camper een paar nachtjes staan. 's Middags lopen we na de lunch een stukje in de omgeving en slaan bij de supermarkt weer wat voorraden in. Als we donderdag met de quad Tallinn bezoeken, zijn we uitermate aangenaam verrast. Natuurlijk zien we - terwijl we tijdelijk fout richting het centrum proberen te rijden - een ouder en meer verwaarloosd deel van de stad, maar het Oude Centrum is absoluut prachtig. We staan versteld van het onderhoud, de kwaliteit en de bouw van diverse historische gebouwen. De straten doen heel gezellig en levendig aan en op de centrale markt, waan je je bijna op de markt van Brugge of Antwerpen. De terrassen zien er goed uit en wat er op de borden ligt bij de klanten, evenzo. We maken een stadswandeling en krijgen van een in Middeleeuwse klederdracht gestoken jongedame een uitleg over de kleding. Hoe rijker de stoffen en de kleur van de jurk en hoe hoger de punten van de neus van de schoenen, des te welvarender was de draagster. Na de enorme stilte in Scandinavië genieten we volop van alle bedrijvigheid hier.

Als we 2 dagen later weer naar het Zuiden doorrijden schijnt de zon nog steeds, een goed teken dus. Het wordt ook hoog tijd om weer eens het beddengoed en de overige was te draaien, dus zoeken we naar een camping met voldoende mogelijkheden om dit ook te kunnen doen. We belanden in Pärnu een plaatsje zo'n 140 km ten Zuiden van Tallinn aan de kust, op een camping met alle mogelijke faciliteiten. Ook hier is het een stuk drukker dan in het Noorden, alhoewel de receptioniste ons weet te melden dat het nu buiten het seizoen is. Aangezien we hier een aantal dagen van plan zijn te blijven, kunnen we even wat huishoudelijke klussen afdraaien. Dat betekent dat Mart zich voornamelijk met het onderhoud van de buitenzijde en ik van de binnenzijde bezig houdt. Het weer is zelfs zo lekker dat we voor het eerst in 7 weken buiten kunnen ontbijten en ook 's avonds buiten kunnen eten. Op de dag dat Estland voor de tweede maal onafhankelijk is geworden, 20 augustus 1991 vertrekken we richting Letland.

Zijn de wegen, de mensen, de auto's en de gebouwen in Estland overwegend welvarend om te zien, zodra we de grens over rijden, merken we dat dit in Letland zeker niet het geval is. De wegen en gebouwen maken een veel armere indruk en zijn redelijk vervallen en ook de mensen zien er minder verzorgd en goed gekleed uit. Ook bij aankomst op de volgende camping aan een meer, merken we dat het verval en de crisis (is die hier ook toegeslagen?) in gang zijn gezet. Op een prachtige locatie ligt volgens onze kaart een luxe camping met alle voorzieningen. Bij het naderen van de coördinaten op onze navigatie, twijfelen we echter heel erg of we niet verkeerd zijn gereden. Het bord op de parkeerplaats spreekt echter van Camping, dus nemen we een kijkje. Gelukkig beschikken wij over de luxe van een totaal zelfvoorzienende camper en zijn we dus met weinig tevreden. De zon schijnt, er is een prachtig uitzicht en de prijs is redelijk. We blijven lekker even staan en genieten van de middagzon en alweer een kans om buiten te kunnen eten.

We besluiten door te rijden naar Riga en deze stad te gaan bezoeken. Bij binnenkomst in de stad worden we niet echt vrolijk van de industrie, de verwaarloosde gebouwen en al helemaal niet van het feit dat de City camping lijkt te zijn opgeheven. Nu het ook nog slechter weer is geworden, hebben we niet veel zin om ergens buiten de stad ons bivak op te slaan en de quad er voor één middagje uit te halen. We rijden dus door naar Pilsrundale waar we vlakbij een 18e Eeuws Slot zouden moeten kunnen overnachten. Vrij gemakkelijk vinden we het slot en voormalig paleis van de Familie Biron. Het ziet er van buiten werkelijk spectaculair uit. De toegang, de tuinen eromheen, de voorzieningen, alles ziet er goed onderhouden uit. Het is vroeg genoeg om dan ook maar eens de binnenkant te gaan bekijken.

Het paleis werd tussen 1736 en 1740 door de Italiaanse architect Bartolomeo Rastrelli gebouwd voor de Koerlandse hertog Ernst Johann Biron. Rastrelli was nadien ook de architect van het Winterpaleis in Sint-Petersburg. Biron heette oorspronkelijk Biren maar veranderde zijn naam in Biron, de naam van een grote Franse familie. Het domein bedraagt behalve het paleis zelf enkele stallen, een grote binnenplaats met Franse tuinen en een park van 73 hectare, omringd door een rivier. Achter de rivier bevindt zich een groot jachtdomein waar de eigenaars van het kasteel joegen op reebokken, wilde zwijnen en vogels. Het kasteel heeft een rijke geschiedenis en heeft vele bewoners en eigenaars gekend. De eerste was de hertog Biron, een minnaar van de Russische keizerin Anna Ivanovna. Hij gebruikte het paleis als zomerverblijf. Na de dood van Anna werd de hertog gearresteerd en verbannen naar Siberië, waarmee er een eind kwam aan de bouwwerkzaamheden. Inmiddels is het slot, dat bestaat uit 138 vertrekken middels een lange of een korte tour te bezichtigen, waarbij er in 48 kamers kan worden gekeken naar de uitgebreide kunstcollectie van schilderijen, porcelein en antieke meubelen. De gerenoveerde ruimten zijn uiterst knap gerestaureerd en alles ziet er prachtig uit. Het slot en de tuinen doen ons enorm denken aan Paleis het Loo in Nederland.

Litouwen, de meest Zuidelijke staat van de Baltische Staten en grenzend aan Polen, Wit Rusland, Kalingrad en Letland. Is onze verwachting niet zo hoog gespannen, dan valt het zoals meestal mee. Alhoewel de natuur niet heel spectaculair aandoet, is alles wel heerlijk fris groen, liggen de vele akkers er gezond bij en staat het vee dik, gezond en grazend in de weilanden. Met de vele glooiende heuvels en de hoeveelheid kruizen en Mariabeeldjes langs de route doet het ons beiden denken aan het Zuid Limburgse heuvellandschap. Wat we er verder van vinden of over moeten zeggen, is onszelf ook niet geheel duidelijk. Het land lijkt uitgestorven te zijn, er bevinden zich hier geen zichtbare toeristen en het aantal campers dat in het Noorden toch nog aanzienlijk in aantal vertegenwoordigt was, is hier tot een minimum van circa 1-2 per dag afgenomen. Of dat dan de reden is van de onverwacht, absorbitant hoge prijzen die we betalen voor een overnachting is onduidelijk. Enerzijds lijkt het heel reëel, er staan geen andere toeristen dus moet die enkeling de volle prijs betalen om nog enigszins voor inkomsten van de eigenaar te zorgen. Anderzijds komt er misschien (bijna) niemand overnachten als er zulke extreme prijzen gehanteerd worden. Afijn, zodra de mogelijkheden er weer zijn, gaan we lekker in de natuur staan.

Reacties

Reacties

Trijnie

Wat leuk om ons ook een stukje geschiedenis mee te geven. Erg leuk geschreven weer! Wacht met grote belangstelling op het volgende verhaal. Denk aan jullie! Kuss

andre en tineke

weer een mooie reis zo te horen!
wat interresant om een indruk te krijgen in wat voor omstandigheden andere mensen moeten leven,
zo leer je je eigen leven weer meer te waarderen en dat alles niet zo vanzelfsprekend is.
nog een hele fijne reis verder door europa!

Lya de Ryk

I agree with your other readers and enjoy reading the background info on that beautiful Palace.
There is so much to see in the world and how lucky are we to be "travelling" with you and doing it the easy way.
Look forward to your next story.

Connie Egeter

Tallinn vonden wij ook erg leuk (vorig jaar 1 dag bezocht tijdens cruise Baltische staten). Hebben jullie ook van het "honingbier" genoten uit de oude Middeleeuwse stenen mokken?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!