Sinds een week zijn we in Marokko. Toch voelt het voor ons beiden eerder bijna twee weken. En waardoor? Geen idee. Er is ontzettend veel te zien hier en het voelt goed. Na ons verblijf op de camping van Martil zijn we Zuidelijk gereden, richting Chefchaouen. Het is een dorpje tegen een berg aan- opgebouwd, zoals vele dorpen en stadjes in Marokko zijn gebouwd. Het voornaamste hiervan is dat het in de zomers minder heet en in de winters minder nat is.

Bovenop de berg lag de camping, die we al vanaf internet hadden uitgezocht. Ook al kloppen momenteel de coördinaten van ons navigatie systeem nog niet geheel met de route en de uiteindelijke locatie, toch komen we zo wel aardig in de richting. Het is nog heerlijk warm voor onze camper en we gaan nog even genieten van de zon. Als we onseen dag later in het dorpje begeven, is het een wirwar van allemaal kleine straatjes. Voor ieder pandje staat wel een kraampje buiten, zoals wij dat alleen van een braderie kennen. Hier wordt werkelijk van alles en nog wat verkocht, van brood, fruit, wasmanden, tot zelfgemaakte lederen slippers etc. Het ziet er allemaal zo kleurrijk uit dat we toch spijt krijgen ons fototoestel niet meegenomen te hebben. Eenmaal binnen in het doolhof van straatjes, trappetjes en kraampjes is het lastig om je weg eruit terug te vinden. Als dat toch eindelijk lukt, maken we aansluitendeen tocht door de bergen op onze quad, natuurlijk weer off road en met prachtig uitzicht over het dal.

We besluiten 's avonds om de volgende dag richting Fes te gaan. Mart is hier al eerder met zijn vader geweest in 2006 en heeft niets dan goede herinneringen eraan. Tijd om die met mij te delen en voor hem te hernieuwen. Het lijkt ons leuk om de route door de bergen en de binnenlanden te rijden en aangezien het dan om circa 280 kilometer gaat, vertrekken we al vroeg. We denken er zo'n 6 uur over te zullen rijden. Zodra we de eerste 20 km achter ons hebben liggen, worden we constant gemaand tot stoppen door de lokale mannelijke bevolking, die zich grotendeels op dezelfde weg lijkt te bevinden als wij. Ze willen ons heel graag een flinke dosis hash verkopen. In eerste instantie hebben we nog niet zo in de gaten, dat het alleen hier om draait, maar langzaamaan raken we ervan overtuigd dat dit toch echt de enige bezigheid van de heren is voor deze dag.

De route die we rijden is werkelijk adembenemend mooi, maar we vorderen niet heel erg vlot. Onderweg vragen we nog tweemaal of we wel goed rijden, maar de meeste Marokkanen lijken de wegenkaart zelf ook niet te kennen. Toch wordt ons bevestigd dat we goed rijden. Na zo'n 4,5 uur rijden, komen we eindelijk bij de afslag die we eerlijk gezegd al na 2 uur verwacht hadden. We zijn bij Katema en moeten hier de weg naar het Zuiden inslaan. Gelukkig blijkt deze weg minstens even mooi, maar zeker zo goed berijdbaar te zijn. Tegen half 4 wordt duidelijk dat we een plaats om te slapen moeten gaan zoeken, willen we niet tot ver in het donker op onverlichte bergwegen door blijven rijden om in Fes te komen. Rond 16 uur vinden we een geschikte plek, die weliswaar erg dicht langs de doorgaande weg ligt, maar die netjes en schoon oogt en waar zich op dat moment geen hashverkopers ophouden. We verwachten enigszins dat we iedere 10 minuten iemand aan de deur zullen horen kloppen, maar tot de volgende ochtend dienen zich geen mensen aan en we slapen beiden als een blok.

Ook nu rijden we weer bijtijds weg en komen zodoende al rond het middaguur in Fes aan. Het vinden van de camping alhier, valt nog wel tegen. Bordjes staan er vooralsnog niet en dus rijden we in de richting die de Garmin ons aangeeft, al zegt die tevens dat wij ons niet op een echte weg bevinden. Natuurlijk proberen ook de 'runners' (mannen op scooters die tegen een riante betaling, jou de weg willen wijzen) ons naar een camping te leiden, waar zij wellicht een bonus over krijgen. Gelukkig zijn we met een goed richtingsgevoel behept en komen we ook zelfstandig ditmaal op de camping aan. Onderweg zagen we nog de bordjes met aanduiding van de grootste supermarkt van het land: de Marjane, waar 's middags enkele inkopen gaan doen.

Na overleg met de receptionist reserveren we voor de dag erna een gids met auto om 's middags de toerist uit te gaan hangen. We nemen warme kleding, water en de camera mee om van alles foto's te maken. Zie de bijgevoegde fotoserie van ons bezoek aan de diverse specialiteiten van Fes. We treffen een gids, die niet alleen vloeiend Engels en Duits spreekt, maar die er ook nog lol in lijkt te hebben om zoveel mogelijk historische feiten over zijn geliefde land en Fes in het bijzonderte vertellen aan ons. Hij is trots op zijn land en op de koning Mohammed VI, die wij en passant nog even tegenkomen als wij bij een rotonde staan te wachten en de hele 'Royal' stoet met zeker 40 auto's ons passeert. De koning wuift naar ons vanuit zijn auto en zijn gevolg bestaat onder andere uit 2 eigen ambulances (just in case) en een wagen, waarin zich een hele keuken schijnt te bevinden.

We bezoeken het Koninklijke paleis, het oude Fort (één van de zes in de stad), een mozaïekatelier waar ze werkelijk prachtige kunst maken, een leerlooierij waar het enorm stinkt en waar we bewondering voor het koude,vieze en zware werk van de mannen hebben en tot slot de Medina zelf. Dit is de oude binnenstad met straatjes zo smal, dat je er soms amper in je eentje doorheen kunt lopen. Erbevinden zich hier duizenden mensen, die allen iets willen kopen danwel verkopen. We zien de plaatselijke koperkloppers, de tapijtenweverij, de pharmacie waar Argan olie wordt gemaakt voor zowel culinaire als esthetische doeleinden en waar wij vernemen dat er 5 vrouwen een hele dag aan het werk zijn met het pellen van de vruchten en de noten, het stampen en malen van de pit om zo van 50 kg vruchten van de Argantree, maar 1 liter !!olie te verkrijgen. Tot slot komen we bij een winkel waar ze zijde weven en prachtige tafelkleden, sjaals en kaftans maken en waar wij als 'ware Marokkanen' getooid worden met een touareg op ons hoofd (zie foto). De verkopers in al deze zaken spreken allemaal behoorlijk goed Engels en proberen ons met hun charme hun produkten te verkopen. Geen enkele is echt vasthoudend of irritant in zijn verkoopstrategie, alhoewel de tapijtenhandelaar wel erg boos is als wij zeggen dat we geen huis hebben en dus de eerste jaren geen tapijt willen kopen. Hij heeft ook heel kleine tapijtjes voor in onze camper. Maar helaas, wij zijn niet te vermurwen.

Alhoewel wij met de gids hadden besproken dat we een toer wilden van 14 tot 17 uur, is het al na 19 uur eer wij de camping weer bereiken. Onderweg meldt hij nog wel dat hij door zijn enthousiasme de 3 uur meestal overschrijdt. Redelijk afgepeigerd, moe in de voeten en in de rug, maar enorm blij dat we op deze manier Fes hebben mogen verkennen.