Na ons vertrek uit Fes, inmiddels bijna 2 weken geleden zijn we naar het Zuiden gereden, richting Azrou. En alhoewel eerlijkheidshalve gezegd moet worden dat de camping, die we daar bezochten de nieuwste, de mooiste en schoonste was tot nu toe, zijn we toch maar één dagje gebleven. De wind was zo hard, dat het de aangename temperaturen van 20 graden overdag, terugbracht naar een gevoelstemperatuur die vele malen lager ligt. Desalniettemin een aanrader voor in het voorjaar of zomer. Zeker ook omdat we bij aankomst een tajine krijgen aangeboden (gratis) en ook de volgende morgen het gratis stokbrood voor het ontbijt tot aan de voordeur gebracht wordt.

Vervolgens zijn we via Ar-Rachidia verder Zuidwaarts gereden. Onderweg is het hier zeer makkelijk om van de bestaande weg af te wijken en de truck ergens achter een boom of zandheuvel off-road te parkeren voor de nacht. Lekker rustig, geen tot weinig verkeershinder, geen last van de nachtelijke oproepen via de Moskee om tot gebed over te gaan en 's morgens de vuilwatertank onder de truck leeg laten lopen.

Het plan om via Erfoud en Rissani richting Zagora te rijden, wordt door de politie verhinderd. Deze weet ons namelijk te melden dat de weg geblokkeerd is. Waardoor en waar is hen helaas onbekend, dus ook via een piste (zandpad) rijden, wordt ons niet toegestaan. Ofwel omkeren en via de Noordzijde proberen de weg alsnog te bereiken. Tot Tazzarine lukt dat zonder al te veel problemen. Sterker nog, we hebben geluk en komen onderweg een waterput tegen met het bord erbij: Eau potable (ofwel drinkwater volgens Marokkaanse begrippen). Gezien de laatste nachten, die we in het 'wild' hebben doorgebracht, kunnen we wel wat fris water gebruiken. Ondanks de zandstormen die de kop op steken, lukt het Mart om meerdere malen de emmers uit de bron omhoog te takelen, waardoor wij via de waterslang het frisse water in onze tank kunnen pompen.

Via Tazzarine proberen we de piste te vinden, die de enige 'weg' naar Zagora moet wijzen. Echter geen aanduidingen te vinden. We vragen het dus maar eens in het dorpje en rijden weer 100 meter verder, vragen het nog eens en nog eens, totdat een aardige jongeman bij Mart aan de bestuurderskant op het trapje buitenboord gaat hangen en ons de weg wel zal wijzen. Jajaja, dat kennen wij. Vaak fout of via een omweg en tegen een enorme betaling. Maar goed, we kunnen hem niet lozen (tenzij hard remmen natuurlijk) en later blijkt dat dat maar goed is ook, want het is compleet onduidelijk hoe het begin van de piste te vinden. Gelukkig lijkt de jongeman deze route al vaker te hebben gezien en na zo'n 15 minuten komen we bij het pad dat naar Zagora zou moeten gaan. We bedanken de jongen, die nu dus door de bergen en het stof zo'n 6 km terug moet lopen voor zijn moeite met 5 Dirham en een handvol snoepjes. Wij blij, hij nog blijer. De piste is een oud pad dat oorspronkelijk door karren met ezels werd/wordt gebruikt. Het is inmiddels door het jarenlange gebruik al zo glad gesleten, dat het met uitzondering van sommige hobbels en kuilen prima is te berijden.

Eindelijk aangekomen in Zagora, rijden we richting Hotel Sahara Sky waar we een prachtige vliegstek moeten vinden. Gooit de zandstorm geen roet in het eten, dan wordt het maken van een vlucht wel bemoeilijkt door het feit dat alle bergen hier gigantisch op elkaar lijken en we de juiste startplek niet kunnen vinden en ook de wind pal Noord is, terwijl we toch echt een Zuidoost wind nodig hebben. Helaas, dan maar richting M'hamid. Alhoewel het aan de grens ligt met Algerije, merken wij daar gelukkig niets van. Het dorp ligt aan het 'einde' van de weg, maar er zijn tientallen camperplaatsen, die als een soort van camping worden aangeboden en waar we redelijk veilig kunnen overnachten. Ook hier blijft de wind spelbreker en na 2 dagen gaan we terug naar het Noorden, richting Ouarzazate.

We belanden op de camping Municipal in het dorp/stad zelf en hier komen we dan de eerste geëmigreerde Nederlander tegen. Peter heeft daar een 'bikershome' ofwel een gasthuis voor motorrijders, waarmee hij tochten maakt. Zijn Marokkaanse vrouw en dochter spreken voortreffelijk Engels en als een dag later er nog 2 Nederlandse overlandtrucks arriveren met vrienden van Peter, besluiten we om met zijn 9-en echt Marokkaans te gaan eten. Alhoewel de kou in het restaurant niet geweerd kan worden, met de zelf meegebrachte plaids, jassen en sjaals, hebben we erg gelachen en goed gegeten van de mix-grill vleesschotel (lamskoteletjes, kefta, kip en worstjes) met friet en heel vers brood. Na afloop nog even langs de patisserie, waar we heerlijke koffie met uitstekend gebak voor heel weinig Dirhams hebben genomen.

Op de markt in Ouarzazate worden we verrast door de ongelooflijk lage bedragen voor de verse producten. Betalen we doorgaans zo'n 2 Dhs voor 2 broden (20 eurocent), nu betalen we 3 Dhs voor 3 kleine komkommers, een ui en een groene paprika. Geen geld, dus we shoppen nog even door met banaantjes, aardbeien, mandarijnen, eieren etc. Zolang het maar zelf verbouwd wordt, kost het hier aan de straat niets.

En nu zijn we weer terug in de bewoonde wereld: Marrakech. Morgen gaan we de stad eens onveilig maken met een bezoek. Vandaag hebben we de was gedraaid en de voorraden aangevuld en is er tijd (indien de provider je niet constant uit internet gooit) om de administratie en betalingen bij te werken. Hopelijk lukt het om dit stuk en bijbehorende video en foto's vlot geplaatst te krijgen. Jullie horen snel weer van ons!