Eén van de leukste songs van de groep Crosby,Stills and Nash, maar ook van Spin-off is wel het lied: 'The Marrakech Express'. Nu wij zo lang hier vertoeven, zingen wij dit lied dus iedere dag wel een keer of wat, althans het refrein want de rest van de tekst kennen we helaas niet zo goed.

Marrakech, een stad waar de ontwikkelingen duidelijk voor lopen op die van andere steden in Marokko. De gebouwen zijn groter, schoner en imposanter (zie foto van de stationshal aldaar), de mensen spreken vaak ook een beetje Engels, er zijn diverse grote supermarkten, de camping is zeer luxe te noemen en het vertier is amusant absurd. Om met het laatste te beginnen. Mart en ik gaan met de quad richting het 'beroemde plein', genaamd Djemaa El-Fna. Hier aangekomen, parkeren we de quad weer lekker illegaal tussen de scooters net als in Italië en Frankrijk, ware het niet dat er nu een soort van waarschijnlijk eveneens illegale parkeerwachter streng kijkt, die wij bij terugkomst dankbaar moeten zijn dat onze quad er nog steeds staat. Vooruit dan maar.

We lopen het beroemde plein op waar het een bonte verzameling is van allerlei mensen en bijbehorende activiteiten. Allereerst lopen we de mensen met apen tegen het lijf. Voor heel veel geld, mogen we wel met zo'n -vaak nog aangeklede- aap op de foto. Nou niet dus, het is echt behoorlijk zielig. Vervolgens lopen we regelrecht in de armen van de mannen met slangen, waar Mart zo'n enorme afkeer / angst voor heeft, dat we proberen om die te ontwijken. Achter dit deel van het plein bevindt zich ook hier een soort van Medina. Na onze kennismaking met de Medina in Fes, die als een waar doolhof rond je lijkt te sluiten, zijn we voorzichtig met het inlopen van alle straatjes en keren we steeds terug naar de 'hoofdweg' om vandaaruit weer een nieuw pad in te slaan.

Bij de camping teruggekeerd, zien we 'onze oude bekenden uit Ouazarzate' Sam en Hanneke weer. We gaan heerlijk in het zonnetje onderuit zitten en praten bij met een net vers gemaakt kopje tomatensoep. Inmiddels leren we elkaar steeds beter kennen en gezamenlijk besluiten we dan ook om voor een paar dagen naar Aguergour te gaan om te bekijken of het weer ons eindelijk zo gunstig gezind zal zijn om weer eens een keer te kunnen vliegen (paragliden). Mart is hier eerder geweest en weet dat het gelukkig niet ver is van waar we nu zijn. Helaas is de bewegwijzering in Marokko nog slechter dan die in België (sorry Renee D.) en rijden we wel zo'n 120 km in plaats van de verwachte 45 km. Maar goed, eenmaal aangekomen na een prachtig laatste deel van de route langs het stuwmeer en op de landing daar te kunnen overnachten, maakt veel goed. We zien nog net een aantal leerlingen van een Franse school één van hun eerste vluchten maken en vlak voor onze campers landen. We drinken nog wat in het avondzonnetje en kijken uit naar de dag van morgen.

Aangezien Sam zo enthousiast is geworden van onze verhalen en ze het vliegen al jarenlang tijdens hun skivakanties in Frankrijk en Oostenrijk hebben geobserveerd, besluit hij om op Mart zijn uitnodiging voor een tandemvlucht in te gaan. Mart vliegt in de regel liever aan de tandem dan solo, omdat hij dit veel gezelliger vindt. Aangezien ik al zo'n 7 maanden niet meer in de bergen heb gevlogen, wil ik wel graag solo en dus is dit een prima deal. Na een behoorlijke klim met bepakking, bereiken we de start op de hoogste top van de berg. De meeste piloten staan/zitten er nog, wachtend op een iets hardere wind zodat ze ook kunnen toplanden. Helaas zit dat er vandaag niet in. Wie weet morgen wel, maar dit is ook al super. Sam zit met een brede grijns te genieten en maakt ondertussen nog enkele foto's en een filmpje. Hanneke staat beneden met porto en camera ons bij de campers op de landing te wachten en is supertrots op ons en blij dat we weer veilig beneden zijn. De dag erna wordt nog leuker! 's Morgens maken Mart en ik beiden een solovlucht, waardoor we met de quad tot aan de start konden doorrijden. 's Middags nemen we met zijn 4-en een taxi en gaan alleen Sam en Mart aan de tandem. Hierdoor kunnen Han en ik samen met de quad naar beneden 'scheuren'. Wat spannender is, is moeilijk te zeggen. De mannen vliegen met steilspiraal en wing-overs naar beneden en de meiden gaan al joelend een mega steile berg off road af en genieten wellicht nog meer.

Hierna gaat de reis weer terug naar Marrakech, aangezien Marcel en Yvon (bedankt, nogmaals!) voor ons reserve onderdelen vanuit Nederland hebben meegenomen en deze bij de receptie van de camping in Marrakech voor ons hebben afgegeven. De dagen hierna staan in het teken van sleutelen aan de trucks, wat beide mannen wel heeeeeel erg leuk lijken te vinden. Beiden in een ketelpakkie en zo vies mogelijk worden, tijdens het olieverversen lijkt tot een kunst te worden verheven. De oude vaten olie (zo zwart als de nacht) worden gelukkig meegenomen door de 'vuilnisman' die alle containers op de camping komt legen.

Nogmaals bezoeken we Marrakech, maar nu met zijn vieren. Aangezien het middag is, is de bedrijvigheid totaal anders dan de vorige keer. Op het marktplein verschijnen allerlei dames met een soort dienblad met heerlijke verse bitterkoekjes, die voor heel weinig te koop zijn en wat dus ook niet nalaten te doen. We vinden een terras met panorama-uitzicht op het plein, vanaf een dak van een ijssalon. Han koopt in de medina prachtige handgemaakte leren slippers en Mart een zogenaamde geldriem. En Sam maakt foto's van zo'n beetje alles wat zijn aandacht trekt.

Na een rustig dagje met huishoudelijke klussen, het poetsen van de luifel en het maken van een voorzichtige en voorlopige planning, besluiten we dat het tijd is om richting Casablanca te rijden. De camping blijkt bij aankomst te zijn opgeheven en we moeten dus laat in de middag op zoek naar een andere plaats om te overnachten. Ver willen we niet rijden, want we willen de dag erna op zoek naar de ambassade van Mauritanië om een visum te gaan aanvragen. Helaas, helaas, ook deze is er niet meer en we zullen dus toch richting Rabat terug moeten rijden om het visum daar te gaan halen. Aangezien het pas 9.15 uur is, hebben we nog wel zeeën van tijd om de stad en de indrukwekkende 'grote' Moskee te gaan bewonderen. Deze staat als het ware in het water (de zee dus in dit geval) gebouwd. We crossen van hot naar her met diverse taxi's waarbij we een Nederlands sprekende chauffeur ontmoeten en ook diverse oplichters, die ons ongeveer het 8-voudige van de heen rit voor onze retour rit willen vragen. We stappen dus boos uit en bellen het nummer van de eerste chauffeur, die hij ons 's morgens had gegeven. Hij brengt ons keurig tot aan de deur van onze camper terug, voor een normaal bedrag. Na een snelle lunch in de camper rijden we alvast richting Rabat en stoppen bij de camping in Mohammedia. De camping heet l'Ocean Blue en ligt zoals je wel kunt raden: aan de zee. We horen vanaf ons terras voor de camper het rollen van de golven en blijven hier dus wel een paar dagen genieten. Maandag richting Rabat voor ons visum.